Hoogmoed komt bijna voor de val. ASH-Herovina 3-3

Zelf kom ik uit Twente. Maar in Drente hebben ze ook een mooi spreekwoord voor bovenstaande: Pas op veur hoogmoed en ’n leeg zoldertie, veur dait wit  heij ’n bult an de kop.Ik geef hier geen echt wedstrijdverslag. Anton van der Giessen heeft dat veel beter gedaan.Lees hiervoor het verslag op regio voetbal en woensdag in Het Kontakt. Ik wil me meer bezig houden met randverschijnselen. Hoe is het mogelijk dat deze wedstrijd al weken door het hoofd gaat en als je dan op het veld staat dat daar niets meer van terug te zien is. Angst? Onderschatting ? Er zijn misschien nog meer redenen te bedenken waarom het bij Herovina vooral in de eerste helft niet liep. Ik zelf vond het labbekakkerig voetbal. Wie de betekenis van dat woord wil weten zoekt het zelf maar op. Vooruit je mag dan in het begin ietwat sloom voetballen, maar als je dan ziet hoe sterk gemotiveerd ASH is, dan moet er toch in de hoofden van Herovinaspelers een kantelpunt komen. Niet dus. Ik maak me er van af door te zeggen : dat is voetbal soms. Na een kwartier spelen komt er 1-0 op het bord. Weer een kwartier later is de 2-0 een feit. Jesse van Vliet een geweldige speler die enorm kan koppen en een flinke spurt in de benen heeft, probeert een ASH aanvaller uit te kappen.Dat gaat dus niet goed. Getuige de 2-0. Degeen die dat teweeg brengt baalt zelf het meest. Dat geeft mij het gevoel dat hij daardoor een betere speler wordt. Gezien het spelbeeld komt Herovina nog voor rust terug tot 2-1.( doelpunt van Kevin Steenbruggen met een assist vanJeffrey van der Meijden) De marge van 2 doelpunten werd na de pauze snel hersteld. 3-1. Het wordt een heilloze poging als Coen de Ridder met 2x geel van het veld moet. De eerste gele kaart voor de rust was maar een kleintje. De tweede was een hele dikke. Als daarvoor rood was gegeven had ik daar niets van gezegd. Coen is altijd een zeer gedreven voetballer.Het zou best kunnen dat hij zich verantwoordelijk voelde voor de manier waarop Herovina speelde. En dan is er nog een kwartier te spelen. Stand 3-1 en met 10 man. Een vrij uitzichtloze zaak. 2 wissels komen in het veld. Het gaat draaien. Het gaat nog beter draaien.  Degeen verkleint de achterstand die ik gezien de wedstrijd het het meeste gun: Jesse van Vliet. 3-2. De tijd die dringt. Herovina creëert nu wel kansen,  een paar minuten voor tijd valt dan de gelijkmaker: doelpunt met een mooie omhaal van Frank Clements:3-3. Ik had bij dat maken van dat doelpunt een dubbel gevoel. Aan de ene kant blij met dat ene punt wat we dan mogelijk meenemen aan de andere kant dat je met zulk voetbal dan toch nog 1 punt uit de wedstrijd kunt halen voelt ook een beetje als stelen. Het had nog “erger” gekund: in de allerlaatste minuut komt Jeffrey van der Meijden alleen voor de keeper. Ik mag het niet zeggen, maar ik was blij dat hij miste. Zoveel onrecht of dat nu vriend of vijand is, kan ik niet verdragen.

Evert Leushuis